اين اصطلاح از زمان شاه يوده و ميگفتند مشهدي ها به زايرين امام رضا شمع مي فروختند تا براي رسيدن با نذرشون روشنش کنند،اما بعد از روشن کردن شمع و رفتن زاير بلافاصله مشهدي ها شمع رو خاموش و به زاير يا مشتري بعدي مي فروختد و اينطوري با يک شمع کلي پول در مي آوردند.

ميبينيم که الان هم همين فکر رو براي سر کيسه کردن زاير هو دارند