با سلام و احترام و التماس دعا. شاعر شعر پائينو نمي دونم كيه ولي شعرش به دل مي شينه:

پلکي به هم زد آدم و ناگاه ديد هست

وقتي که در حياط حرم مي وزيد هست

بعدا يقين به نور شما کرد ديد نيست

با شک نگاه کرد خودش را و ديد هست

پس بي خيال زردي پائيز شد و گفت :

تا انبساط سبز شما هست عيد هست

هر لحظه کهنه مي رود و تازه مي رسد

اينجا چقدر آمد و رفت جديد هست

از سينه چاکهاي شما کم نميشود

در دشت لاله خيز هميشه شهيد هست

با سنگهاي فرش حرم حرف مي زنم

اينجا چقدر سنگ صبور سفيد هست !

دل را به دست پنجره فولاد ميدهم

اينجا براي هر دل بسته کليد هست

من از کبوتران حرم هم شنيده ام

فرصت براي بال اگر مي پريد هست