شاید ترکیب «مشهدی شمع‌دزد» را شما هم شنیده باشید! می‌گویند آن قدیم‌ها که زائران در حرم امام رضا - علیه‌السلام - شمع روشن می‌کرده‌اند، مغازه‌دارهای اطراف حرم به ملت شمع می‌فروخته‌اند و در تاریکی شب، شمع‌های نصفه و نیمه را می‌دزدیده‌اند و دوباره به ملت می‌فروخته‌اند! ان شاء الله این نقل حقیقت نداشته باشد.
امشب دست توفیق، من را برای مراسم شام غریبان حضرت به حرم کشاند. شمع افروختن، رسم شام غریبان ماست که به‌تنهایی بد نیست. اما وقتی بیرون آمدم، با همشهری‌هایی روبه‌رو شدم که بسته‌های شمع به دست، فریاد می‌زدند: «شمع برای شام غریبان. اگه حاجت داری ...» و خیل ملت عزادار که شمع می‌خریدند و همان بیرون حرم روشن می‌کردند و زیر لب حاجت می‌خواستند.
دلم گرفت. اول از آن مشهدی‌ها که امشب نه شمع‌دزد، که معرفت‌دزد شده بودند. چرا دل زائر را از توجه به امام، به سمت جیب خودت منحرف می‌کنی؟ و بعد، از کم‌عنایتی زائرانی که در بازار ارادت به امام، خریدار شمع شده بودند. مگر شمع حاجت می‌دهد؟ تو که تا اینجا آمده‌ای عزیز من! مگر با خود امام رضا - علیه‌السلام - درد دل نکرده‌ای؟ مگر خدا را به حق او قسم نداده‌ای؟ مگر زیارت‌نامه‌اش را نخوانده‌ای؟ شمع روشن می‌کنی، آن هم در کنار خورشید؟
خجالت کشیدم و با خود گفتم: «کاش همان شمع‌دزد بودیم!»
موضوعات مرتبط:
برچسب‌ها: مناسبت‌ها
