آخرین جامعه‌ی 1393 را هم‌کشیکم پیشنهاد کرد، خدود دو ساعت پیش از تحویل سال نو. جامعه‌ی کبیره‌ای که پس از خواندن زیارت عاشورا، روضه‌خوانمان شده بود:

«وَ ذَلَّ کُلُّ شَیءٍ لَکُم»؛ همه‌چیز ذلیل شماست. همه‌چیز در مشت شماست.

حتی تیر سه‌شعبه‌ای که به‌سوی گلوی شیرخوار حمله‌ور شده بود، ذلیل شما بود. اشاره می‌کردید، به راهی دیگر می‌رفت و جگرتان را پاره‌پاره نمی‌کرد. از کمان که رها شد، از شما اجازه می‌گرفت: «اَ اَدخُلُ یا حُجَّةَ اللهِ؟»

شما اجازه دادید که فرونشست بر گلوی شیرخوار!