1. ماه رمضان که می رسد، دستپاچه می شویم، کاسه «چه کنم» به دست می گیریم و تازه به این فکر می افتیم که از این ضیافت خدا چطور باید بهره ببریم. معمولاً یک تصمیم سفت وسخت می گیریم که مثلاً امسال ماه رمضان یک ختم قرآن می کنم، یا نمازهای مستحبی هر شب را می خوانم، یا سعی می کنم یک بار هم که شده افطاری بدهم و... غافل از این که در عین ارزشمند بودن همه این کارها، قصه چیز دیگری است و اگر قرار است در ماه رمضان کاری کارستان کنیم، باید به توصیه پیامبرمان (ص) در پاسخ به امیرالمؤمنین (ع) عمل کنیم که بهترین کار در ماه رمضان را «الورع عن محارم الله» یعنی پرهیز از کارهای حرام دانسته اند. عمل به این توصیه، یعنی «خودداری» و «نکردن»، از انجام هزار کار مستحبی برایمان سخت تر است، بنا بر این باید قبل از ماه رمضان این آمادگی را در خودمان به وجود بیاوریم. همه ماه های سال و به ویژه «رجب» و «شعبان» را برای آمادگی ورود به ماه مبارک رمضان قرار داده اند.  
2. رجب، ماه دعا و گفت و گو با خداست. دعاهای هر روز ماه رجب را که نگاه می کنی، با دریایی از معارف روبرو می شوی و خود را از برقراری ارتباط با خدا سیراب می بینی. «یا من ارجوه ...» از خدایی سخن می گوید که حتی با نخواستن و ندانستن بنده هم به او عطا می کند و بنده ای که همه چیز خود را از خدا می خواهد. «یا من یملک حوائج السائلین...»، خدایی را می شناساند که مالک حاجت های ماست و از درون اهل سکوت هم خبر دارد، پس اگر چیزی از خدا می خواهیم نیازی به دست و پا زدن اضافه و جزع و فزع نیست. «خاب الوافدون علی غیرک...»، قصه کسانی است که به غیر خدا روی می آورند و دست از پا درازتر بر می گردند. «اللهم انی اسئلک صبر الشاکرین لک...» دعایی است که حاجت خواستن را یادمان می دهد؛ که از خدا صبر شاکران، عمل خائفان و یقین عابدان را بخواهیم. در «اللهم یا ذا المنن السابغه...» با عظمت خدا آشنا می شویم و گوشه ای از صفات او را مرور می کنیم. «اللهم انی اسئلک بمعانی جمیع ...» کلاس امام شناسی است، که چگونه از زبان امام زمان (عج)، امام را بنده و مخلوق، اما همه کاره دستگاه خدا بدانیم. و «اللهم انی اسئلک بالمولودین ...» توبه و استغفار با شفاعت دو امام زاده شده در ماه رجب است.
3. رجب، دروازه ماه رمضان است و روزه گرفتن واقعی را باید در این ماه تمرین کرد و یاد گرفت. از همین رو می بینی که پیامبر عزیزمان (ص) هر گاه که هلال ماه رجب را می دید، می فرمود: «اللهم بارک لنا فی رجب و شعبان ...» خدایا! رجب و شعبان را بر ما مبارک کن، و ما را به ماه رمضان برسان، و در روزه و شب زنده داری و حفظ زبان و پوسیده داشتن چشم یاری مان کن، و بهره ما را از این ماه، تنها گرسنگی و تشنگی قرار نده.
4. ماه رجب تلنگری برای بیشتر به یاد امام زمان (عج) بودن است، از آن رو که دو دعای این ماه و نیز زیارت رجبیه از امام عصر (عج) روایت شده است. در این ماه بیشتر به یادش باشیم و برای فرجش دعا کنیم.
5. در ماه رجب، جشن های بزرگ پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) را برگزار می کنیم: جشن مبعث، میلاد امیر المؤمنین (ع)، میلاد امام محمد باقر (ع)، امام جواد (ع) و امام هادی (ع). در جشن های بزرگ این ماه، نه به وادی لهو فرو افتیم و نه در شادی اهل بیت (ع) روضه شهادت بخوانیم.
6. امام رضا (ع) را فراموش نکنیم که این ماه، ماه مخصوص زیارتی ایشان است و اگر از غضیلت عمره ماه رجب محرومیم، حج فقرا در کنار ماست. در زیارت امام رضا (ع) و هر امام دیگری که در این ماه نصیبمان شد، از خواندن زیارت مختصر اما متعالی رجبیه غفلت نکنیم. «الحمد لله الذی اشهدنا مشهد اولیائه ...» نیز ترسیمی از سیمای والای امامان است که «بکم یجبر المهیض و یشفی المریض ...» اگر شکسته ای پیوند می خورد یا مریضی شفا می یابد، به صدقه سر آنان است.
7. روزه و استغفار از اعمال مورد تأکید این ماه است. بسیار گفتن «استغفر الله و اسئله التوبه» و روزه، به ویژه روز 27 این ماه بسیار سفارش شده است. یادمان نرود که یکی از راه های آزمون اخلاص در روزه مستحبی این ماه، به گفته آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (ره)، این است که اگر کسی به طعام دعوتمان کرد، حکم خدا، یعنی استحباب گشودن روزه، را بر خواست دلمان ترجیح دهیم و دیگر آن که از پرشماری روزه داران این ماه، احساس ناراحتی نکنیم، بلکه به زیبایی و شکوه عبادت و عابدان این ماه لبخند بزنیم.