کم و زیادش مهم نیست؛ همین که 17 روز قدم بر چشمانمان بگذاری و مردم قم را به نمایندگی از همه دلدادگان این سرزمین به میزبانی بپذیری، برایمان بس است که تا قیامت بر تو فخر کنیم، به زیارتت بیاییم و شفاعتت بجوییم.
امروز می خواهم به زیارتت بیایم یا فاطمه ی معصومه! امروز که چشم گشوده ای و چشمان موسی بن جعفر – سلام الله علیهما – را روشن کرده ای به آمدنت و پدر شادمان از تحقق مژده ای است که پدرش – جعفر بن محمد علیهما السلام – سال ها پیش داده است: مژده ی آمدن تو.
برای زیارت تو، آن گونه که با چاشنی «معرفت» آمیخته باشد نه با الفاظ دست و پا شکسته دل خودم، به سراغ برادر محبوب و مهربانت می روم؛ مولایم امام رضا علیه السلام، که به سعد اشعری قمی فرمود: ای سعد! از ما در نزد شما قبری هست. و سعد گفت: فدایت شوم! قبر فاطمه دختر امام موسی علیه السلام را می فرمایی؟ برادرت فرمود: آری. «من زارها عارفاً بحقها فله الجنّة» هر کس که او را با معرفت به حقش زیارت کند، بهشت از آن اوست.
و آن گاه زیارت تو را این گونه یادمان داد: نزد آن حضرت که رسیدی، بالای سرش برو، رو به قبله بایست و 34 بار «الله اکبر»، 33 بار «سبحان الله» و 33 بار «الحمد لله» بگو و سپس این گونه بخوان ...
زیارت نامه ی تو با درود بر پیامبران بزرگ الهی آغاز می شود: «السلام علی آدم صفوة الله، السلام علی نوح نبی الله، ...» نوبت به جدت پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی – صلی الله علیه و آله – که می رسد، لحن زیارت تغییر می کند: «السلام علیک یا رسول الله، السلام علیک یا خیر خلق الله ، ...» یعنی در حرم تو، پیامبر و خاندان او – سلام الله علیهم – را مخاطب قرار می دهم؛ یعنی آن ها را پیش روی خود احساس می کنم؛ یعنی فاصله ای زمانی و مکانی بین خود و آن ها نمی بینم: «السلام علیک یا امیر المؤمنین ... السلام علیک یا فاطمة سیدة نساء العالمین ... السلام علیکما یا سبطی نبی الرحمة و سیدی شباب اهل الجنة ...» بر مادرت و امامان معصوم – علیهم السلام – یکایک سلام می کنم تا نوبت به امام پرده نشین، حجة بن الحسن برسد: «السلام علی الوصی من بعده» اینجا باز لحن زیارت به «غایب» باز می گردد، تا داغ «غیبت» او را بر دل بیشتر احساس کنم. و پس از آن درودی ویژه نثار او می کنم: «اللهم صل علی نورک و سراجک ...»
آن گاه وقت آن می رسد که با خودت گفت و گو کنم، که دختر، خواهر و عمه ی اولیای خداوندی: «السلام علیک یا بنت رسول الله، السلام علیک یا بنت فاطمة و خدیجة، السلام علیک یا بنت امیر المؤمنین، ... السلام علیک یا بنت ولی الله، السلام علیک یا اخت ولی الله، السلام علیک یا عمة ولی الله، السلام علیک یا بنت موسی بن جعفر»
«السلام علیک، عرف الله بیننا و بینکم فی الجنّة ...» سلام دادن بر تو را که تمام می کنم، از خدا می خواهم که ما را در بهشت با یکدیگر آشنا کند، در شمار شما محشورمان نماید، به حوض پیامبر واردمان فرماید و ما را از جام جدتان از دست علی بن ابی طالب سیراب کند. از او می خواهم که شادمانی و فرج شما را نشانمان دهد، ما و شما را در خیل امت محمد – صلی الله علیه و آله – در آورد و معرفت شما را از ما نستاند که: «انّه ولی قدیر».
آن گاه به واسطه ی دوستی شما و بریدن از دشمنانتان و تسلیم خاضعانه در برابر خدا و یقین و رضایت به پیام پیامبر، به خداوند تقرب می جویم و رضای خدا و سرای آخرت را از او می خواهم: «اللهم و رضاک و الدار الآخرة».
چیزی نمانده زیارت نامه ات را ببندم که باز رو به تو می کنم و شفاعتت را می خواهم: «یا فاطمة اشفعی لی فی الجنّة، فانّ لک عندالله شأناً من الشأن» که تو در پیش گاه خدا جایگاهی بلند مرتبه داری.
آخر کار است و باید از خدا عاقبت به خیری بخواهم: «اللهم انی اسئلک ان تختم لی بالسعادة» و برای تضمین این پایان نیکو، از او می خواهم که حال کنونی ام را از من نگیرد: «فلا تسلب منی ما انا فیه»
آخرین نگاه ها را به ضریحت می اندازم و از خدا می خواهم که دعایم را اجابت کند و زیارتم را به کرمش قبول فرماید: «اللهم استجب لنا، و تقبّله بکرمک و عزتک ...»
ممنون از فرصتی که برای گفت و گو با خدا نصیبم کردی، بی بی! حرم تو آشیان امنی برای کبوتر سرگردان دل های مشتاق مناجات است. بگذار بی معرفت ها، «زیارت» و «توسل» را شرک و بدعت بخوانند ...
پ. ن. برای خواندن و شنیدن متن کامل زیارت نامه ی حضرت فاطمه ی معصومه سلام الله علیها، اینجا را کلیک کنید.